تغییرهای فیزیومورفولوژیک و فراساختاری چایر و فریژکنتاکی در شرایط تنش شوری

آلودگی محیط زیست باعث گردیده توجه انسان به گسترش فضای سبز هر روز افزایش یابد و یکی از اهداف مهم گسترش فضای سبز، ایجاد فضاهای زیبا و دلنشین و بدنبال آن آرامش روانی است. در این راستا چمن به عنوان مهمترین گیاه پوششی در ایجاد فضاهای سبز زیبا نقش اساسی دارد. از طرفی شوری آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک از عوامل تأثیر گذار در رشد و نمو گیاهان است و به همین علت استفاده از چمن های مقاوم به شوری یکی از راه حل های ایجاد فضاهای سبز درون شهری در این مناطق است .این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریال در قالب طرح به طور کامل تصادفی با 7 تیمار شوری (0، 5/2، 5، 5/7، 10، 5/12 و 15 دسی زیمنس بر متر) روی دو جنس سبز فرش چایر و فریژکنتاکی با 4 تکرار در گلخانه پژوهشی بخش علوم باغبانی انجام شد.داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری sas واکاوی و میانگین ها با استفاده از آزمون lsd در سطح 5% مقایسه شدند. نتایج نشان می دهد با افزایش شوری فریژکنتاکی در شوری 5/2 دسی زیمنی بر متر هم کاهش کیفیت را نشان داد ولی چایر تا شوری 5 دسی زیمنس بر متر هیچ کاهش کیفیتی را نشان نداد. همچنین افزایش در سطوح شوری سبب کاهش شاخص های ارتفاع، وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، سطح برگ، فتوسنتز، کلروفیل کل، میزان نشاسته و کیفیت ظاهری شد. اما شاخص های پرولین، میزان قند، آنزیم کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز با افزایش شوری روند افزایشی را طی کردند. بررسی های ساختاری نشان داد که چایر با کمک یاخته های حبابی خود بهتر از فریژکنتاکی توانست جلوی آب از دست دهی خود را بگیرد و شوری های بالاتر را تحمل کند. با توجه به نتایج به دست آمده سبز فرش چایر مقاومت بیشتری نسبت به فریژکنتاکی در برابر شوری دارد.